Sevgiyi İçimizde Büyütelim-Makale
Toplum olarak sevgiye aç bir milletiz. Çoğu
insanlarımız sevgisiz büyüyor. Kimimiz ebeveynlerimizden, kimimiz
eşimizden ve kimimiz de evlatlarımızdan sevgi göremiyoruz. Ağaç bile
sevgisiz büyümezken, insanlarımızın içinde ki sevgi dağarcığı zamanla
sevgisizlikten yok oluyor. Busefer kalbimiz de sevgiye yer vermiyoruz.
Çoğu gençlerimiz anne
sevgisinden mahrum büyüyor. Busefer ne oluyor. Yirmi yaşlarına
eldiğinde kendisini anne gibi seven büyüğüne
aşık olduklarını sanıyorlar. Ya evli çiftler sevgisizlikten
boşanmıyorlar mı. Evlendiklerinde harika günlerin ardından birkaç sene
geçtikten sonra, yokluğun verdiği sıkıntılar ve çocukların
sorunları evli çiftleri ayırıyor. Hani nerde sevgi. Birbirini deli gibi
seven çiflerin haline bakın. Ayrı yerler de sevgiyi aramaya
kalkıyorlar. Ya çocuklar.. en zor büyüyen
varlık insan. Yetiştir büyüt onlar için geceni
gündüzüne kat. Sonuç birkısmı büyüdük diye ayrı evlerde oturmaya
kalkıyor. Anne ve babasını
saymıyor.
-Ben kendi hayatımı yaşayacağım Bana karışmayın diyor.
O zaman ne oluyor toplum olarak çocuklarımız
dış hayata özeniyor. Sonuçta büyüklerini
saymayan, saygının yerini asiliğin oluşturduğu bir toplum görüyoruz.
Sevgi toplumda yerini kaybetmeye başlıyor. Saygı ise iyice gerilerden
geliyor. Aslında millet olarak sevgi ve saygıya önem verirdik.
Dedelerimizi büyükannelerimizi gözümüzün önüne getirelim. Hiçbirşeyleri
yoktu. Bugünkü teknolojiden nasiplerini almadan büyüdüler. Amaa
mutluydular. Sevgi doluydular. Saygılıydılar. Bu teknoloji mi bozdu
milletimi acaba. Ama insan değerlerini kaybetmemeli bence. Hiçbirşey
kişiyi bozmamalı.
İçimizde sevgisizliğe yer vermeyelim. Sevgiyi ruhumuz da kalbimiz de
yaşatalım. Damarlarımız da dolaştığını hissedelim. Sevgiyi büyütelim
karşımızdakine sevgi verelim. Sevgisiz yaşamayalım. Hep sevin ve hep
gülümseyin. İnanın mutluluğun anahtarı sevmek. Sizleri seviyorum.
Sevgiyle kalın. SEVGİ BATMAYAN TEK GÜNEŞİNİZ
olsun.
